@soltannasir
{پیوند اسطوره با دین 282}
{ذوالقرنین قرآن کیست ?42}
{نگاهی به اساطیر میان رودان و ارتباط آن با صور فلکی در آسمان شب 6}
{ نگاهی به جشن اکیتو در بابل قدیم 3}
ادامه.????
{هشت روز نخست، خود به دو دوره تقسیم می شد. در چهار روز نخستین _آماده سازی معبد اسگیل Esagila برای انجام مراسم بود که در پایان چهارمین روز، این آماده سازی با همسرایی کاهنان که یشت انوما_الیش Enuma_elis یا سرود آفرینش را همخوانی می کردند، اعلام می شد. ( پ.ن :انوما_الیش Enuma_elis کلمات آغاز یشت آفرینش است که در الواح گلین بابلی برای ما باقی مانده است و در آن شرح اسطورهٔ پیکار مردوک عالی جناب ترین خدای بابلی در کسوت ان لیل Anlil بر تیامات Tiamat، مادر خدای مشهور تکوین بابلی که غول خدایی بزرگ و مظهر زیانکاری است شرح شده و پس از این پیروزی است که مردوک آفرینش جهان را نظام بخشیده و به فعل درآورده و انسان را می آفریند.)
آن گاه از روز پنجم است که مراسم جشن و شادی که همراه با بی بند و باری های جشن های باروری است آغاز می شود. شادی و همسرایی و ساز و نوا در معبد مذکور با مراسم ویژه یی از سوی کاهنان و خادمان معبد، همراه با نهادن مواد خوشبو در آتشدان ها و عود سوزها آغاز می شود. مراسم قربانی با سر بریدن گوسفندی که خون آن را به دیوارهای معبد می مالند، مفهومی نمادین دارد. آن گاه لاشهٔ گوسفند را به نشانهٔ دور کردن بلایا و آلام و همهٔ گناهانی که بندگان مردوک در طول سال انجام داده اند و بخشایش شان از سوی خداوند به رود می اندازند و این نظیر مراسم قربانی بز بلاگردان یا بز طلیقه The Scapeqoat میان یهودیان می باشد که در روز عید کفاره برگزار می کردند.
در چهارمین روز از ماه نیسان، یکی از مراسم اصلی و نمادین جشن برگزار می شد. در جنوب بابل، معبد بزرگ نبو Nabu یکی دیگر از خدایان بزرگ بابلی و پسر مردوک قرار داشت.
در این روز شاه ضمن انجام مراسم و شعایری به معبد نبو می رفت و تندیسهٔ خداوند پسر را از راه رود فرات به بابل حمل می کرد. باورهای اساطیری بر آن بود که این نبو می باشد که توسط او مردوک از اسارت در جهان زیرین رهایی می یابد. چنین مراسمی نمادین و کنایت آمیز دربارهٔ مذاهب اسرار و رموز میترایی و مذاهب آدونیس و تموز و ایشتار و اورفئوسی و ایزیس و اوزیریس و سیاوش نیز در جشن های باروری و بهاره انجام می شد که آزادی از قیود و اصول مدنی و اخلاقی و بی بندوباری و هرج و مرج هایی را همراه داشت.
در پنجمین روز، آثاری از آن چه که در ایران ضمن مراسم میرنوروزی باقی مانده و در صفحات پیشین شرحی از آن گذشت نمایانگر است. شاه که در رأس هیأتی از راه آب _بت و تندیسهٔ نبو را حمل می کرد، با مشایعت کاهنان وارد معبد اسگیل می شد و طیّ مراسمی برای تجدید بیعت با خداوند مردوک، قدرت خود را که از جانب خدا در سال گذشته به وی تفویض شده بود، واگذار می کرد. به این صورت که در پای پیکرهٔ بزرگ خداوند مردوک، عصای فرمانروایی و حلقهٔ پیمان و شمشیری را که نماد قدرت و مقام او بود، به یکی از بزرگ ترین کاهنان واگذار می کرد و کاهن اعظم نیز آن ها را پیش پای خداوند می نهاد. آن گاه کاهن به عنوان تنبیه و آگاهی، ضربه ای به صورت شاه وارد کرده و گوش او را گرفته، به عنوان خاکساری مقابل خداوند برده تا ضمن زانو زدن، گزارش کردار یک سالهٔ خویش را ارائه نماید.
آن گاه شاه با فروتنی گزارشی به پیشگاه خداوند عرضه کرده و می گوید مطابق با پیمان، در سال گذشته خلافی مرتکب نشده و گناهی نکرده و به خداوندی مردوک معتقد بوده و همهٔ رسوم و اوامر معهود را انجام داده است. پس کاهن اعظم که سخن گو و روابط مردوک است به شاه می گوید که خداوند اعترافات وی را شنیده و او را بخشیده و در مقام خود برای سالی دیگر ابقا کرده.
پس رو به روی شاه ایستاده و دوباره با دست به گونهٔ شاه سیلی می زند. بر این سیلی زدن تفأل می کردند. اگر از چشم های شاه اشکی روان می شد، نشانهٔ آن بود که خداوند همچنان او را یاری می کند و در سال نو پیروزی با اوست؛ اما هرگاه اشکی روان نمی شد، حکایت از شکست شاه در سال جاری بود. }
ادامه.????
@soltannasir
⭐️⭐️
سلطان نصیر خداوند ,مراسم ,مردوک ,معبد ,انجام ,بابلی ,انجام داده ,مراسم قربانی ,خداوند مردوک، ,کاهن اعظم ,اشکی روان منبع
درباره این سایت